5 weeks left until our trip through Bali & Central
Door: Juvena S.
Blijf op de hoogte en volg Juv
30 April 2015 | Indonesië, Batu
Senin & Selasa
Selamat siang vanuit Soerabaja! Ik was van plan vorige week maandag mijn reisverslag te plaatsen (van 2 weken geleden), maar mijn internet was op. ☹ Vandaar dat ik nu een groot reisverslag moet plaatsen, want anders weten jullie niet wat ik hier allemaal meemaak natuurlijk!
Maar goed 2 weken geleden is er niet veel spannends gebeurd. Ik mocht meekijken met Stephanie. Ze is geen fysiotherapeut, maar een van de eerstejaars studenten van de rehabilitatie afdeling. Eindelijk mocht ik iets doen! Het was niet veel, maar heb me lang niet zo nuttig gevoeld. Ze had een patiënte met lage rugklachten en osteoartritis van de rechter knie. Ik mocht de SLR uitvoeren en nog wat andere testen zoals de Neri en Bragard. Verder heb ik ook een aantal testen uit mogen voeren bij de knie. Steph spreekt goed Engels en is slim. Ze is ook een van de weinigen met wie ik goed kan communiceren en opschieten. Ze helpt me vaak en is erg behulpzaam. Dankzij haar zie en doe ik tenminste nog iets.
De laatste dagen voel ik me niet echt lekker. De dinsdag had ik buikpijn en hoofdpijn, vroeg in de ochtend ben ik terug naar huis gegaan. Eenmaal thuis, ben ik maar in m’n bed gaan liggen en slapen.
Kamis
De donderdag hebben we eindelijk onze enquête voor ons project er deels doorheen kunnen gooien. Pff alles hier gaat zo moeizaam… We willen heel veel doen voor ons project, maar het schema van dr. Nuniek laat het niet toe. We moeten perse ervaren wat de verschillen zijn tussen Indonesië en Nederland. Dat snap ik wel, want het is ook anders. Er zijn hier veel tropische ziekten en de medische zorg ziet er anders uit, maar hierdoor hebben wij niet veel vrijheid in ons project en lopen we veel vertraging op. Ik hoop dat we het projectverslag alsnog binnen twee weken af kunnen ronden.
Jumat
Vrijdagochtend heb ik samen met joos meegekeken met een van de dokters van de Paliatif afdeling (oncologie) en zijn we meegegaan met de Home Care. Hier zagen we een man die in september te horen kreeg dat hij een longtumor heeft. Pas in januari kreeg hij chemotherapie. Hij had het gevoel dat de behandeling aansloeg, maar helaas werd het niet beter. De longtumor is groter geworden… Hij zit nu thuis. Indien men niet in staat is naar het ziekenhuis te komen vanwege te weinig geld of slechte conditie bijvoorbeeld, komt men van het ziekenhuis naar de patiënt toe.
In de middag ben ik weer gaan slapen. Voel me nog steeds niet zo goed. In de avond zou ik met Stephanie meegaan naar de PTC Mall om haar wimpers te laten doen, maar ze kon niet meer helaas. Lorett en ik zijn samen naar de Grand City gegaan (een andere Mall, waar wij vrouwen dolgelukkig worden). Daar hebben we wat rondgekeken en daarna kwam Stephanie uiteindelijk nog mee winkels kijken. ‘s Nachts heb ik met mijn ouders en zusje geskyped <3
Sabtu & Minggu
Het weekend was zo leuk! Oké ik heb dus hoogtevrees en aangezien we niet meer naar Bromo gaan, zijn we naar Batu gegaan. Om te… PARAGLIDEN! Spannend, want ik heb dus hoogtevrees en ik wist niet zeker of ik dit wel wilde doen. Maar, zoals elk mens hier op aarde een bucketlist heeft en ik er ook eentje heb en dit misschien wel de enigste kans is die ik krijg in mijn leven, moest ik het wel doen. Ik ben nog steeds bang, maar ik moest het doen. Gelukkig konden we twee aan twee paragliden, maar ineens stond ik daar dan Alleen omdat er telkens maar één persoon mocht paragliden en iedereen best wel bang was. Ik werd daar gewoon aan m’n lot overgelaten en echt hè ik was zo bang vriend. Het was echt heel erg hoog en ik zat vast aan een mannetje, maar de instructies waren vet vaag en ik snapte er niks van. En ineens moest ik rennen voor m’n leven en voordat ik het wist zweefde ik rond boven Batu. Het viel uiteindelijk allemaal reuze mee en zo eng was het dus niet haha. :p Het uitzicht was prachtig! Het was heerlijk weer (zoals altijd natuurlijk) en de wind stond goed, dus voelde ik me redelijk veilig zo'n 400 meter? boven de grond. 6 minuten heb ik rond mogen zweven boven Batu. Het was erg “romantisch” met de oude man achter me. :’)
Daarna heb ik de andere meiden opgewacht en zijn we met scooters terug naar boven gebracht, dat was ook spannend. Ze rijden hier niet echt netjes namelijk, gelukkig hebben we alles overleefd. Het was nog maar half 10 in de ochtend en we konden nog van alles doen. We besloten met z’n allen en pak Boni (onze chauffeur) naar Taman Safari te gaan. Hier konden we de vorige keer niet heen, omdat we toen naar het symposium moesten over scoliose in het Indonesisch en die belangrijker was dan Taman Safari volgens dokter Nuniek.
Taman Safari oftewel: Best day ever.
We gingen dus naar de safari. Onderweg hadden we wat wortels gekocht voor de dieren. We konden ze onderweg rustig voeren. Er waren ook allemaal enge apen. Ik vind de apen hier niet zo leuk. Ze zijn agressief en jatten alles van je. Daarna kwamen we in het gebied van de roofdieren zoals de leeuwen en beren. Zo eng is dat niet, maar pak Boni zat ons bang te maken en hij deed telkens de ramen omlaag. Was ik eindelijk zo blij dat ik het paragliden overleefd had, dacht ik bijna dat ik werd opgegeten door een leeuw of beer of zo haha.
De dieren hier zijn echt leuk. Ze weten dat ze gevoerd worden, dus als je je raam opent komen ze gelijk op je af. Ik durfde ze alleen niet te aaien, omdat ze ook kunnen happen. En een fysiotherapeut in opleiding zonder vingers is niet echt handig natuurlijk! Daarna gingen we naar de Baby Zoo. Hier kon je rondkijken en met verschillende dieren op de foto. Er waren tijgerwelpjes, orang-oetans, een leeuwin, witte tijger, een toekan en nog meer vogels. Ik wilde heel graag op de foto met de witte tijger, maar volgens mij kregen ze gewoon iets van drugs toegediend. Ze keken een beetje wazig uit hun ogen en ik geloof ook niet dat je zo makkelijk op de foto kunt met een volwassen tijger of leeuwin. Het is wel zielig eigenlijk. De tijger was ook een beetje agressief en ze vertelden ons dat als je bang bent je beter niet op de foto kunt gaan, want dat voelen ze. Dus besloot ik maar eerst met de tijgerwelpjes op de foto te gaan. Daarna met de leeuwin. Ik was een beetje bang, maar ze deed uiteindelijk niks. Het zijn zulke mooie dieren, zo groot en trots. Aan het eind was ik wel bang, want ze rolde net als een kat dat doet en likte m’n arm en keek me recht aan. Ik dacht even dat als ze me in mijn arm zou bijten, maar gelukkig heb ik mijn arm nog. We hebben ook veel shows gezien. De show dieren zagen er goed verzorgd uit en werden ook goed behandeld.
Afsluiter van de dag
We hebben onze dag spectaculair afgesloten! Als laatste gingen we naar een show van Indiana Jones. Er werd op een gegeven moment een nepdynamiet gegooid in een bodemloze put en de mensen aan de kant gebaarden dat we onze oren dicht moesten doen vanwege het geluid dat ging komen. Dit deden wij natuurlijk en er kwam een hele grote knal en er vlogen allemaal dingen omhoog. Het leek op iets van wol of schuim, maar het was gewoon 98452983475 liter water… Het stopte niet en we waren ZO doorweekt. Als ik dit had geweten, had ik mijn shampoo en crèmespoeling wel meegenomen. :p Rond half 8 waren we weer thuis. Ik ben gelijk gaan slapen. Morgenochtend moeten we weer beginnen om 08:30, deze week sta ik weer op de Neuro ward. X
Last week, 20 april '15
Vorige week begonnen we de week met 2 lessen in Campus A. De maandag kregen we een presentatie van de tweedejaars fysiotherapiestudenten over sportblessures. De volgende dag hadden we weer les met de tweedejaars studenten. We kregen taping. Het was wel in het Indonesisch, maar zeker interessant! In de middag zouden we eigenlijk basketballen met dokter Diva, maar hij heeft last van zijn knieën. De arme man. ☹
De rest van de week heb ik niet veel interessants meegemaakt. De laatste weken heb ik eerlijk gezegd niet zoveel motivatie meer voor het stage programma. Ik zit nu echt in zo’n sleur en verlang steeds meer naar huis.
Sabtu & Minggu
Zaterdagochtend zijn we naar Campus C gegaan. Een decaan werd gepromoveerd tot professor. Het is leuk zoiets een keer te zien. Wanneer een persoon een hogere functie krijgt, wordt er een hele ceremonie van gemaakt. Nu kunnen jullie je er niet echt iets bij voorstellen, maar daar heb ik natuurlijk rekening mee gehouden. Onderaan het reisverslag heb ik een filmpje geplaatst voor jullie.
‘s Avonds zijn we weer een keer uitgegaan voor de verandering! Dit is nog maar de 2e keer sinds dat we hier in Soerabaja zitten. Best wel erg eigenlijk haha, maar het was leuk! We werden uitgenodigd door Ton (ook een jongen uit Nederland). Een van zijn Duitse vrienden vierde zijn verjaardag. De club waar we heen gingen heet M1 en zit vlakbij de PTC Mall. Rond half 5 waren we thuis en om een uur of 6 sliep ik dan eindelijk. Mijn nachtrust was van korte duur, want om 11 uur stond Steph voor de deur. Ik had beloofd haar plaats in te nemen bij een zwemcompetitie waar haar rehabilitatieteam altijd aan meedoet. De laatste keer dat ik aan zulk soort competities mee heb gedaan was toen ik 12 was.. En met 5 uur slaap een zwemcompetitie houden? :| Ik ging maar even een warming-up doen en nachecken of ik überhaupt nog wel kan duiken (wat ik ook al 9 jaar niet meer heb gedaan). Onderin zie je een prachtige foto van mijn duikkunsten! Wat vinden jullie ervan? :’)
Wonder boven wonder heb ik het blijkbaar nog in me en heb ik 2 mensen in kunnen halen, ik moest 50 meter de borstcrawl doen en op een gegeven moment was ik zo moe haaya! Hopelijk volgen jullie het allemaal nog, maar hier in Indonesië zijn ze het niet gewend als vrouwen zwemmen in bikini. Vandaar dat ik een sportbroekje en topje aan moest, maar dat maakt het zwemmen veel zwaarder. Ik had maar 5 uurtjes geslapen, droeg een kort broekje & topje en alsnog heb ik 2 mensen in kunnen halen! Moet je nagaan als ik gewoon 9 uur slaap had gekregen en in mijn bikini mocht zwemmen. :p
Je raadt trouwens nooit wie mee kwam om ons aan te moedigen. De enige echte dokter Diva (Mr. Handsome). Man, wat kan die man schreeuwen zeg. Zelfs met mijn oren onder water hoorde ik nog ergens op de achtergrond: ‘JUVENAA JUVENAAAAA!’ Wel lief van hem natuurlijk, maar was wel even verbaasd dat deze mooie man zo los kan gaan. Onderin heb ik nog een foto van hem waar hij mij trouw aanmoedigt hahaha!
Na de zwemwedstrijd zijn Lorett en ik samen met Steph en de andere rehabilitatiedoktoren wezen kijken bij de basketbalwedstrijd van dokter Diva. Gelukkig was zijn team het winnende team! Verder hebben we niet veel gedaan de zondag. We hebben geluncht in de Galaxy Mall, sushi gegeten bij Sushi Tei en een overheerlijke pannenkoek bij The Rocks, die bevindt zich in de Food Court van de Galaxy Mall (op vertoon van je studentenkaart krijg je 50% korting, vet handig!).
Het was een leuk weekend. Aankomende week (deze week dus) heb ik stage en de vrijdagochtend vertrekken we naar Banyuwangi, om hier het weekend door te brengen! Ik hoop aanstaande zondag, of maandag mijn reisverslag van deze week erop te kunnen plaatsen. Bedankt voor het lezen van mijn Travel Diary & ik houd jullie op de hoogte. X
Liefs, juv
Selamat siang vanuit Soerabaja! Ik was van plan vorige week maandag mijn reisverslag te plaatsen (van 2 weken geleden), maar mijn internet was op. ☹ Vandaar dat ik nu een groot reisverslag moet plaatsen, want anders weten jullie niet wat ik hier allemaal meemaak natuurlijk!
Maar goed 2 weken geleden is er niet veel spannends gebeurd. Ik mocht meekijken met Stephanie. Ze is geen fysiotherapeut, maar een van de eerstejaars studenten van de rehabilitatie afdeling. Eindelijk mocht ik iets doen! Het was niet veel, maar heb me lang niet zo nuttig gevoeld. Ze had een patiënte met lage rugklachten en osteoartritis van de rechter knie. Ik mocht de SLR uitvoeren en nog wat andere testen zoals de Neri en Bragard. Verder heb ik ook een aantal testen uit mogen voeren bij de knie. Steph spreekt goed Engels en is slim. Ze is ook een van de weinigen met wie ik goed kan communiceren en opschieten. Ze helpt me vaak en is erg behulpzaam. Dankzij haar zie en doe ik tenminste nog iets.
De laatste dagen voel ik me niet echt lekker. De dinsdag had ik buikpijn en hoofdpijn, vroeg in de ochtend ben ik terug naar huis gegaan. Eenmaal thuis, ben ik maar in m’n bed gaan liggen en slapen.
Kamis
De donderdag hebben we eindelijk onze enquête voor ons project er deels doorheen kunnen gooien. Pff alles hier gaat zo moeizaam… We willen heel veel doen voor ons project, maar het schema van dr. Nuniek laat het niet toe. We moeten perse ervaren wat de verschillen zijn tussen Indonesië en Nederland. Dat snap ik wel, want het is ook anders. Er zijn hier veel tropische ziekten en de medische zorg ziet er anders uit, maar hierdoor hebben wij niet veel vrijheid in ons project en lopen we veel vertraging op. Ik hoop dat we het projectverslag alsnog binnen twee weken af kunnen ronden.
Jumat
Vrijdagochtend heb ik samen met joos meegekeken met een van de dokters van de Paliatif afdeling (oncologie) en zijn we meegegaan met de Home Care. Hier zagen we een man die in september te horen kreeg dat hij een longtumor heeft. Pas in januari kreeg hij chemotherapie. Hij had het gevoel dat de behandeling aansloeg, maar helaas werd het niet beter. De longtumor is groter geworden… Hij zit nu thuis. Indien men niet in staat is naar het ziekenhuis te komen vanwege te weinig geld of slechte conditie bijvoorbeeld, komt men van het ziekenhuis naar de patiënt toe.
In de middag ben ik weer gaan slapen. Voel me nog steeds niet zo goed. In de avond zou ik met Stephanie meegaan naar de PTC Mall om haar wimpers te laten doen, maar ze kon niet meer helaas. Lorett en ik zijn samen naar de Grand City gegaan (een andere Mall, waar wij vrouwen dolgelukkig worden). Daar hebben we wat rondgekeken en daarna kwam Stephanie uiteindelijk nog mee winkels kijken. ‘s Nachts heb ik met mijn ouders en zusje geskyped <3
Sabtu & Minggu
Het weekend was zo leuk! Oké ik heb dus hoogtevrees en aangezien we niet meer naar Bromo gaan, zijn we naar Batu gegaan. Om te… PARAGLIDEN! Spannend, want ik heb dus hoogtevrees en ik wist niet zeker of ik dit wel wilde doen. Maar, zoals elk mens hier op aarde een bucketlist heeft en ik er ook eentje heb en dit misschien wel de enigste kans is die ik krijg in mijn leven, moest ik het wel doen. Ik ben nog steeds bang, maar ik moest het doen. Gelukkig konden we twee aan twee paragliden, maar ineens stond ik daar dan Alleen omdat er telkens maar één persoon mocht paragliden en iedereen best wel bang was. Ik werd daar gewoon aan m’n lot overgelaten en echt hè ik was zo bang vriend. Het was echt heel erg hoog en ik zat vast aan een mannetje, maar de instructies waren vet vaag en ik snapte er niks van. En ineens moest ik rennen voor m’n leven en voordat ik het wist zweefde ik rond boven Batu. Het viel uiteindelijk allemaal reuze mee en zo eng was het dus niet haha. :p Het uitzicht was prachtig! Het was heerlijk weer (zoals altijd natuurlijk) en de wind stond goed, dus voelde ik me redelijk veilig zo'n 400 meter? boven de grond. 6 minuten heb ik rond mogen zweven boven Batu. Het was erg “romantisch” met de oude man achter me. :’)
Daarna heb ik de andere meiden opgewacht en zijn we met scooters terug naar boven gebracht, dat was ook spannend. Ze rijden hier niet echt netjes namelijk, gelukkig hebben we alles overleefd. Het was nog maar half 10 in de ochtend en we konden nog van alles doen. We besloten met z’n allen en pak Boni (onze chauffeur) naar Taman Safari te gaan. Hier konden we de vorige keer niet heen, omdat we toen naar het symposium moesten over scoliose in het Indonesisch en die belangrijker was dan Taman Safari volgens dokter Nuniek.
Taman Safari oftewel: Best day ever.
We gingen dus naar de safari. Onderweg hadden we wat wortels gekocht voor de dieren. We konden ze onderweg rustig voeren. Er waren ook allemaal enge apen. Ik vind de apen hier niet zo leuk. Ze zijn agressief en jatten alles van je. Daarna kwamen we in het gebied van de roofdieren zoals de leeuwen en beren. Zo eng is dat niet, maar pak Boni zat ons bang te maken en hij deed telkens de ramen omlaag. Was ik eindelijk zo blij dat ik het paragliden overleefd had, dacht ik bijna dat ik werd opgegeten door een leeuw of beer of zo haha.
De dieren hier zijn echt leuk. Ze weten dat ze gevoerd worden, dus als je je raam opent komen ze gelijk op je af. Ik durfde ze alleen niet te aaien, omdat ze ook kunnen happen. En een fysiotherapeut in opleiding zonder vingers is niet echt handig natuurlijk! Daarna gingen we naar de Baby Zoo. Hier kon je rondkijken en met verschillende dieren op de foto. Er waren tijgerwelpjes, orang-oetans, een leeuwin, witte tijger, een toekan en nog meer vogels. Ik wilde heel graag op de foto met de witte tijger, maar volgens mij kregen ze gewoon iets van drugs toegediend. Ze keken een beetje wazig uit hun ogen en ik geloof ook niet dat je zo makkelijk op de foto kunt met een volwassen tijger of leeuwin. Het is wel zielig eigenlijk. De tijger was ook een beetje agressief en ze vertelden ons dat als je bang bent je beter niet op de foto kunt gaan, want dat voelen ze. Dus besloot ik maar eerst met de tijgerwelpjes op de foto te gaan. Daarna met de leeuwin. Ik was een beetje bang, maar ze deed uiteindelijk niks. Het zijn zulke mooie dieren, zo groot en trots. Aan het eind was ik wel bang, want ze rolde net als een kat dat doet en likte m’n arm en keek me recht aan. Ik dacht even dat als ze me in mijn arm zou bijten, maar gelukkig heb ik mijn arm nog. We hebben ook veel shows gezien. De show dieren zagen er goed verzorgd uit en werden ook goed behandeld.
Afsluiter van de dag
We hebben onze dag spectaculair afgesloten! Als laatste gingen we naar een show van Indiana Jones. Er werd op een gegeven moment een nepdynamiet gegooid in een bodemloze put en de mensen aan de kant gebaarden dat we onze oren dicht moesten doen vanwege het geluid dat ging komen. Dit deden wij natuurlijk en er kwam een hele grote knal en er vlogen allemaal dingen omhoog. Het leek op iets van wol of schuim, maar het was gewoon 98452983475 liter water… Het stopte niet en we waren ZO doorweekt. Als ik dit had geweten, had ik mijn shampoo en crèmespoeling wel meegenomen. :p Rond half 8 waren we weer thuis. Ik ben gelijk gaan slapen. Morgenochtend moeten we weer beginnen om 08:30, deze week sta ik weer op de Neuro ward. X
Last week, 20 april '15
Vorige week begonnen we de week met 2 lessen in Campus A. De maandag kregen we een presentatie van de tweedejaars fysiotherapiestudenten over sportblessures. De volgende dag hadden we weer les met de tweedejaars studenten. We kregen taping. Het was wel in het Indonesisch, maar zeker interessant! In de middag zouden we eigenlijk basketballen met dokter Diva, maar hij heeft last van zijn knieën. De arme man. ☹
De rest van de week heb ik niet veel interessants meegemaakt. De laatste weken heb ik eerlijk gezegd niet zoveel motivatie meer voor het stage programma. Ik zit nu echt in zo’n sleur en verlang steeds meer naar huis.
Sabtu & Minggu
Zaterdagochtend zijn we naar Campus C gegaan. Een decaan werd gepromoveerd tot professor. Het is leuk zoiets een keer te zien. Wanneer een persoon een hogere functie krijgt, wordt er een hele ceremonie van gemaakt. Nu kunnen jullie je er niet echt iets bij voorstellen, maar daar heb ik natuurlijk rekening mee gehouden. Onderaan het reisverslag heb ik een filmpje geplaatst voor jullie.
‘s Avonds zijn we weer een keer uitgegaan voor de verandering! Dit is nog maar de 2e keer sinds dat we hier in Soerabaja zitten. Best wel erg eigenlijk haha, maar het was leuk! We werden uitgenodigd door Ton (ook een jongen uit Nederland). Een van zijn Duitse vrienden vierde zijn verjaardag. De club waar we heen gingen heet M1 en zit vlakbij de PTC Mall. Rond half 5 waren we thuis en om een uur of 6 sliep ik dan eindelijk. Mijn nachtrust was van korte duur, want om 11 uur stond Steph voor de deur. Ik had beloofd haar plaats in te nemen bij een zwemcompetitie waar haar rehabilitatieteam altijd aan meedoet. De laatste keer dat ik aan zulk soort competities mee heb gedaan was toen ik 12 was.. En met 5 uur slaap een zwemcompetitie houden? :| Ik ging maar even een warming-up doen en nachecken of ik überhaupt nog wel kan duiken (wat ik ook al 9 jaar niet meer heb gedaan). Onderin zie je een prachtige foto van mijn duikkunsten! Wat vinden jullie ervan? :’)
Wonder boven wonder heb ik het blijkbaar nog in me en heb ik 2 mensen in kunnen halen, ik moest 50 meter de borstcrawl doen en op een gegeven moment was ik zo moe haaya! Hopelijk volgen jullie het allemaal nog, maar hier in Indonesië zijn ze het niet gewend als vrouwen zwemmen in bikini. Vandaar dat ik een sportbroekje en topje aan moest, maar dat maakt het zwemmen veel zwaarder. Ik had maar 5 uurtjes geslapen, droeg een kort broekje & topje en alsnog heb ik 2 mensen in kunnen halen! Moet je nagaan als ik gewoon 9 uur slaap had gekregen en in mijn bikini mocht zwemmen. :p
Je raadt trouwens nooit wie mee kwam om ons aan te moedigen. De enige echte dokter Diva (Mr. Handsome). Man, wat kan die man schreeuwen zeg. Zelfs met mijn oren onder water hoorde ik nog ergens op de achtergrond: ‘JUVENAA JUVENAAAAA!’ Wel lief van hem natuurlijk, maar was wel even verbaasd dat deze mooie man zo los kan gaan. Onderin heb ik nog een foto van hem waar hij mij trouw aanmoedigt hahaha!
Na de zwemwedstrijd zijn Lorett en ik samen met Steph en de andere rehabilitatiedoktoren wezen kijken bij de basketbalwedstrijd van dokter Diva. Gelukkig was zijn team het winnende team! Verder hebben we niet veel gedaan de zondag. We hebben geluncht in de Galaxy Mall, sushi gegeten bij Sushi Tei en een overheerlijke pannenkoek bij The Rocks, die bevindt zich in de Food Court van de Galaxy Mall (op vertoon van je studentenkaart krijg je 50% korting, vet handig!).
Het was een leuk weekend. Aankomende week (deze week dus) heb ik stage en de vrijdagochtend vertrekken we naar Banyuwangi, om hier het weekend door te brengen! Ik hoop aanstaande zondag, of maandag mijn reisverslag van deze week erop te kunnen plaatsen. Bedankt voor het lezen van mijn Travel Diary & ik houd jullie op de hoogte. X
Liefs, juv
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
