What happened over the last three weeks?

Senin, 16 maart ’15

Vandaag is mijn lieve schoonbroer Mikey jarig en Marloes! Samen met joos was ik afgelopen donderdag na haar laatste(?) afspraak bij dokter Taffy naar de Galaxy Mal gegaan. Dat was een leuke dag trouwens! Afgelopen donderdag moest joos dus naar de tandarts om haar kies op te laten vullen. Ze heeft in totaal 6 behandelingen gehad en de donderdag werd haar kies dan eindelijk opgevuld. Ik mocht dokter Taffy zelfs assisteren, dus als fysiotherapie niks wordt kan ik nog altijd tandartsassistente worden hier in Soerabaja haha! Vervolgens zijn we na haar afspraak bij dokter Taffy wezen winkelen in de Galaxy Mal. Volgens mij ben ik daar al 5x wezen shoppen. Er zijn zoveel winkels, zoals de Pull&Bear, Mango, New Look, Zara en nog veel meer leuks. Ik word er helemaal gelukkig van! Hier hebben we dus wat leuke cadeautjes gehaald voor Marloes. Ze mocht niet weten dat we de donderdag naar de Galaxy Mal zijn geweest om cadeautjes te halen voor haar, dus hebben we verzonnen dat we samen met dr. Taffy hebben geluncht. Gelukkig geloofde ze dit en had ze niks in de gaten.

De maandag hebben we haar verrast met haar cadeautjes. Ze was er erg blij mee en voelde zich helemaal jarig hier in Soerabaja. We begonnen vandaag weer om half 9 op stage. Dokter Nuniek had ook nog een verassing in petto. Om 12 uur kreeg Marloes een chocolade taart cadeau! De hele afdeling zong voor haar en iedereen wilde haar feliciteren. Alleen geven ze geen drie kussen hier. Toen dokter Nuniek Marloes feliciteerde en haar 3 kussen gaf, wilde iedereen haar weer opnieuw feliciteren. Maar nu met 3 kussen erbij natuurlijk. Alle mannen stonden in de rij voor loesje. Een jongen van de revalidatie wilde haar 3 kussen geven, maar hij durfde niet echt en toen Marloes hem even 3 dikke kussen gaf, moest iedereen lachen. Er is ook een hele knappe dokter (dokter Diva) die haar maar wat graag wilde kussen, maar ook hij is te verlegen. Jammer hoor ☹ ik denk dat ik volgende week ook maar mijn “verjaardag” ga vieren. :p

Dinsdag hebben we (ja, geloof het of niet) gebasketbald met dokter Diva! Dat hebben Josine en Marloes even geregeld. Smart girls. We hadden de tijd van ons leven. Na de basketbal zijn we wezen eten bij FoodFestival samen met steph. Zij is ook een van de revalidatiestudenten en zit nu in haar eerste jaar. FoodFestival is een plein vlakbij de Galaxy Mal waar je van alles kunt eten. Stephanie had nog een aantal andere revalidatieartsen uitgenodigd. Echa die nu al in haar senior zit kwam ook. Ze had een aantal vrienden meegenomen. Een van haar vrienden, Reinaldo, speelt ook in het team van dokter Diva. Hij wist al wie we waren, want de jongens hadden blijkbaar allemaal foto’s van ons genomen tijdens het basketballen…

De woensdag hadden we weer Bahasa les. Ik heb niet echt het idee dat ik beter word. Onze lerares blijft alleen maar Indonesisch praten en ik versta er echt niks van. Hopelijk krijg ik het ooit nog onder de knie.

Verder is er niet veel bijzonders gebeurt deze week. Behalve dat ik getraumatiseerd ben door de onweer. Midden in de nacht viel ik bijna uit mijn bed, omdat het zo hard aan het onweren was.

Vrijdagochtend was dokter Nuniek een beetje boos geworden, want we hebben ons afgelopen weken niet echt gehouden aan haar “schedule”. We waren meer bezig met ons project en dat is volgens haar niet de bedoeling. We moeten ons houden aan haar schedule. Ik ben wel een beetje bang dat we hierdoor problemen krijgen met ons project, omdat we er nu veel minder aan kunnen werken en nu ook geen onderzoek meer kunnen doen in de dr. Soetomo. Na haar preek zijn Marloes en ik maar bij de gymnasium gaan zitten. Na een tijdje kwam er ineens een vrouwtje die naar Marloes zocht en iets voor haar had meegenomen. Dat iets, was een zak vol met oude kleren:’) ik weet niet waar dit vandaan kwam, maar we wisten allebei niet echt wat we ermee moesten haha. We hebben het maar aangenomen. Wulan heeft het meegenomen en weggegooid voor ons. Rio, de jongen die mij telkens eten geeft, kwam vandaag weer met eten aan! Nu met een hele doos vol lekkere hapjes. Marloes en ik waren eerst een beetje chagrijnig door de preek van dokter Nuniek, maar Rio en zijn eten maakte alles goed! Hebben we onze week toch nog goed afgesloten.

Zaterdag hebben we gezwommen en zondag zijn we wezen winkelen in de Galaxy Mal samen met Amanda, ons huisgenootje. Ik heb zoooveel nagellak gekocht, ook heb ik een maxidress gehaald en make-up. I love the Galaxy Mal.


Maandag 23 en dinsdag 24 maart hebben loret en ik stagegelopen in YPAC, disabled school for children. De man die ons begeleidde kon geen Engels. Aan het begin was het best wel moeilijk met hem te communiceren, maar met gebarentaal en ons gebrekkig Indonesisch kwamen we al een heel eind! Hij doet zijn werk met veel plezier en was zo leuk met de kindjes bezig! Dat was mooi om te zien. We hebben hier veel geleerd en mochten ook een aantal kinderen behandelen. Er zijn hier kinderen met het syndroom van down en nog vele andere aandoeningen, maar voornamelijk hebben veel kinderen hier een spasme. Ik heb al vaker gehoord en gezien dat veel kinderen hier een CP (Cerebral Pulsy) hebben. Ik weet niet precies wat het inhoudt, maar het schijnt een aandoening te zijn die ontstaan is tijdens of vlak na de geboorte van het kind waarbij delen van de hersenen “beschadigd / aangetast” zijn en hierdoor het spasme ontstaat. Ze behandelen de kinderen door middel van passieve bewegingen van de bovenste en/of onderste extremiteit. Daarnaast masseren ze de kindjes zodat de spieren zich gaan ontspannen. Ik heb een jongetje mogen behandelen. Hij heeft ook een CP en is zowel links als rechts spastisch. Het is apart om te zien en te voelen hoe gespannen het lichaampje is. En hoe rustig ik de passieve bewegingen ook uit uitvoerde, wanneer ik maar één keer te snel bewoog of iets verkeerd deed dan schoot het spasme er gelijk weer in.

De dag erna hebben we meerdere kinderen met een CP mogen behandelen. Wat wel een beetje zielig is, is dat de meeste kindjes die een flexie (= gebogen) houding hebben, aan het eind van de behandeling op een soort van houten bed werden gelegd met allemaal riempjes zodat ze rechtop lagen en zo dan ongeveer een half uur moesten staan. Ik snap wel waarom ze dit doen, want op die manier staan/liggen ze tenminste niet de hele tijd in een gebogen houding en staan ze ook een keer rechtop, maar het zag er best wel zielig uit.

De woensdag was ik in de dr. Soetomo en stond ik weer op de General ward. Ik moet nog steeds wennen aan alle kindjes bij de IC die niet in een box liggen. Verder heb ik meegekeken bij een baby van een jaar oud die net geopereerd was aan één van haar longkleppen. Ze hebben deze operatie niet voor niets uitgevoerd, maar ik vind het zielig om te zien dat zo’n klein kindje helemaal onder de slangetjes zit en veel pijn heeft… Gelukkig zijn ze allemaal wel lief op de afdeling en letten ze goed op de baby’s.

Vrijdag hebben we onze visums verlengd. Mas Rizal, van de IOP, was vergeten te vermelden dat we geen open schoenen mochten dragen en een truitje aan moesten doen met lange mouwen. Alleen ik mocht een foto maken en de rest niet, omdat ze of sandalen aanhadden of een topje. Als oplossing hebben we een aantal keer gewisseld van outfit zodat iedereen een foto kon maken bij de immigratiedienst! Daarna zijn we teruggegaan en hebben Loretta, Stephanie en ik, ons laten masseren bij i-Zen, Reflexology. Ik heb hier een traditional massage genomen van 60 minuten en voel me als herboren! Het was maar 90.000 Rp en zo lekker!

De zaterdagochtend werden we uitgenodigd door de studenten van Unair om een symposium bij te wonen over scoliose. Dat leek me leuk en leerzaam, maar helaas was het symposium in het Bahasa Indonesia... We hebben daar van 08:00 tot 12:00 gezeten en we verstonden er helemaal niks van. Lekker handig. :p

Als afsluiter van het weekend zijn we met z’n allen gezellig naar de dierentuin gegaan. We waren bang dat de dieren niet goed werden verzorgd en in kleine kooien zaten, maar dit viel allemaal mee. Ze zien er goed uit en we hebben ons prima vermaakt daar! We beginnen ons wel te irriteren aan alle mensen die met ons op de foto willen. Ze zien hier weinig Europeanen en willen graag met ons op de foto, maar op een gegeven moment staan er wel 6 gezinnen in de rij om een foto te maken met ons. Er was zelfs een man die zijn dochter in de armen gooide van loret zodat hij een foto kon maken van haar. Ze konden ons beter in kooien stoppen daar. :p
O ja, ook mega leuk! Je kunt best wel dicht bij de dieren komen en er was een verzorger die een van de olifanten aan het wassen was en we wilden eigenlijk wat foto’s van dichtbij maken, maar toen mochten we gewoon samen met de olifant op de foto! Echt super vet! En wat helemaal spannend was, was dat er bij alle apen één aap was met mega billen en ik keek alleen maar en ineens werd die aap he-le-maal gek en begon haar tanden te laten zien en met water te gooien. Marloes en ik schrokken zo erg. Ik dacht echt even dat die aap zou ontsnappen, finaal door zou slaan en ons zou aanvallen net als Bokito de gorilla hahaha, vet eng allemaal. Maar gelukkig gooide ze alleen maar met water naar ons. Rare aap met haar grote billen… Daarna zijn we naar huis gegaan en ben ik lekker gaan slapen. Morgen begint onze stage weer en sta ik op de Pediatric ward met kleine kindjes! En vrijdag gaan we een lang weekendje naar Yogya, dan zie ik mijn familie weer! Ik heb er echt heeeeel veeel zin in!! Iedereen nog een fijne dag en geniet van het weer in Nederland hihi.

Liefs, Juvena